[wcas-search-form]
سرطان با بیش از ۱۲ میلیون مورد جدید و نزدیک به ۷٫۶ میلیون مرگ در سال ۲۰۰۷ در حال حاضر به عنوان سومین عامل مرگ و میر در سطح جهان محسوب می شود.
همانطور که می دانید سرطان به جز درد جسمی و عذابی که برای فرد دارد تأمین هزینه های ناشی از دارو و درمان هم دارد.
با شرایط فعلی و بحث کرونا و کم کارشدن سرپرستان خانواده این مشکل بزرگتر هم شده درست مثل یک توده سرطانی که در حال گسترش و از بین بردن بافت های سالم بدن است، فکر تأمین هزینه ها درحال ویران کردن زندگی خانواده ای است که درحال پرستاری از یک فرد مبتلا می باشد.
مؤسسات خیریه با حضور و نقش پر رنگ خود در این میدان قدم گذاشتن تا با جمع آوری کمک های مالی مردم مرحمی بر زخم خانواده های آبرومندی باشند که در تأمین مایحتاج خانواده نیز مانده اند چه برسد به هزینه های بالای درمان این بیماری مهلک. مؤسسات خیریه با قراردادن این مطلب در سرلوحه خود “که هیچ بیمار مبتلا به سرطان نباید تنها به دلیل مشکلات مالی دست از مبارزه با بیماری سرطان بردارد و تسلیم بیماری سرطان گردد” توانسته اند بخشی از هم و غم های عزیزان را مرتفع سازند.
این مؤسسات بخشی از خدمات درمانی را به صورت رایگان در اختیار عزیزان قرار می دهند. خدماتی از جمله هزینه رفت و آمد یک بیمار مبتلا به سرطان با حضور یک همراه جهت درمان همچنین اقامت ایشان طی درمان و تأمین غذا و پوشاک که البته تمامی این موارد با کمک های مردمی به مؤسسات تأمین می گردد.
خیریه ها با هدف حمایت از بیماران مبتلا به سرطان بحث حمایت از سرپرست خانوار این عزیزان را نیز دربرنامه خود قرار دادند که به دلیل بیماری توان تأمین خانواده را ندارد از این بین می توان به فراهم نمودن شرایط مساعد برای ادامه تحصیل، فعالیت اجتماعی و حتی ازدواج فردی از این خانواده را نام برد.
اما مورد دیگر بحث حمایت اجتماعی از یک بیمار مبتلا به سرطان در جامعه می باشد که متأسفانه این مهم، شرایط قابل قبولی در جامعه ما ندارد.انجمن های بیشتری لازم است وارد بحث شوند تا شرایط را تغییر دهند. باید محیطی را فراهم شود تا در آن مردی که تحصیلات پایین دارد و توانایی انجام کار در زمینه های تخصصی تر را ندارد هم محیا شود و یا آن زنی که به هر دلیلی شوهرش را از دست داده و به تنهایی امرا معاش می کند هم بتواند به زندگی شرافت مندانه و آبرومند ادامه دهد.
امید است در آینده ای نه چندان دور با حضور انجمن های خیریه و کمک خیرین گرامی این مسائل هم حل شود و ما دیگر شاهد رویدادهای تلخ در این زمینه نباشیم.
در بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان، بیماری و حتی اسم سرطان برایشان ایجاد استرس می کند. برخورد هر فرد با این بیماری با دیگری متفاوت است. افرادی که سعی می کنند استرس خود را با رفتارهای پرخطری مانند سیگار کشیدن، نوشیدن الکل یا بی تحرکی و تنبلی کنترل کنند ممکن است بعد از درمان سرطان کیفیت زندگی پایین تری داشته باشند. برعکس افرادی که می توانند از راه کارهای موثر مقابله با استرس استفاده کنند ریلکسشن و تکنیک های مدیریت استرس کمتر افسرده یا عصبانی می شوند و علایم مرتبط با سرطان و درمان در آنها کمتر دیده می شود با این حال هیچ شواهدی وجود ندارد که درمان موفق استرس موجب افزایش طول عمر بیمار مبتلا به سرطان شود.
شواهد نشان داده استرس ها می توانند توانایی رشد و انتشار یک تومور را تحت تأثیر قرار دهد و در مدت زمانی کوتاه موجب گسترش به سایر اعضاء بدن بیمار شود که این خود پروسه درمان را طولانی و سخت می کند.
با وجود این که هنوز هیچ شواهدی قوی وجود ندارد که استرس به طور مستقیم نتایج سرطان را تحت تأثیر قرار دهد اما بیمارانی که در مواجه با استرس های شدید قرار می گیرند دچار احساس درماندگی و ناامیدی از درمان را تجربه خواهند کرد. ما در این مقاله سعی در بررسی تأثیرات مخرب استرس بر رشد سرطان در بدن فرد مبتلا داریم. در ادامه راه های کم کردن استرس برای بیمار مبتلا به سرطان را به شما معرفی می کنیم.
مهم ترین تأثیرات روحی و روانی را خانواده و بعد اجتماع بر فرد مبتلا به سرطان خواهد گذاشت.
محیط خانواده می تواند مأمن امنی باشد سرشار از حس دوست داشته شدن و امیدواری برای یک بیمار مبتلا به سرطان که خود را به پایان خط زندگی نزدیک می بیند معمولاً این افراد بسار ناامیدانه به مسائل اطراف نگاه می کنند مادام بهانه گیری دارند که این موجب خسته تر شدن همراه بیمار می شود چرا که پیگیری موارد درمان و امور مربوط به هزینه داروها و تأمین تغذیه مناسب برای بیمار مبتلا به سرطان به اندازه کافی موضوع خسته کننده و استرس زایی هست برای خانواده بیمار.اما چاره چیست؟
باید بتوانیم در کنار ایجاد آرامش برای بیمار، خود هم به مرحله ای از آرامش رسیده باشیم و در تلاش باشیم تا لحظه ای ناامیدی را در حس و حال خود وارد نکرده و این اطمینان را به خود بدهیم که در تلاش برای انجام بهترین ها برای عزیز بیمارمان هستیم
